Laos: Don Det, Pakseloop en Thathekloop

Laos: Zonnesteek, scooterzwemles & Rot VIPbussen

Hallo allemaal, Sorry voor het vier keer per ongeluk versturen van mail. De verbinding is hier slecht en ik had niet verwacht dat hij het reisverslag had geupload.

Het is weer tijd voor een reisverslag over onze drie weken in Laos! Een waarschuwing, het is gedetaileerd geschreven omdat wij deze informatie weer nodig hebben als we ooit terug komen in Laos.

Bij binnenkomst in Laos merkte we al meteen verschil, dit is een land waar we naar zochten, een prachtland met een prachtcultuur. Laos is voor ons echt een verborgen pareltje, het heeft alles wat we zoeken! Goedkoop eten, goedkope accomodatie en goedkope manier van reizen, daarnaast is 40% van Laos vol natuur en nationaal park en is het een nog niet toeristisch land. Voor we je gaan enthousiast maken over Laos met onze reisverhalen, wil ik eerst starten met wat waarschuwingen om dit nog niet zo ontdekte land te beschermen tegen toeristme...

Mocht je geintereseerd raken in dit prachtland, probeer dan alsjeblieft onderstaande regels te volgen zodat de natuur in het land niet gekapt wordt voor hotels of instagram shots.

1. De kinderen hier zijn zo blij om je te zien en willen graag naar je zwaaien, ze houden nog niet hun hand op voor geld, maar geef ze alsjeblieft GEEN snoep of geld. We hebben dit in Vietnam gezien waar kindjes zich diketen met de lolies die ze van toeristen krijgen. We zaten 1 uur in een restaurant en hebben kinderen in dit uur 4 keer iets zien krijgen van toeristen.

2. Om de grote hotels geen ruimte te geven om te groeien en natuur te kappen, ga alsjeblieft naar guesthouses. Hier krijg je net z’n mooie kamer die lijkt op een hotelkamer, en daarnaast help je de locale mensen en kom je in aanraking met locale mensen en hun cultuur. Een guesthouse hier in Laos is niet iets engs, je krijgt vaak je eigen bungalowtje van hout of een mooie eigen kamer in hun huis. Sommige locals vinden het leuk om interactie te hebben maar je kunt geheel je eigen gang gaan als dit is wat je wilt. Daarnaast is een guesthouse goedkoper dan een hotel, buiten de hoofdstad vaak z’n 5 euro tot 10 euro per nacht.

3. Zwaai niet teveel met je geld, ook wij moeten hard werken voor onze vakanties. Hiermee bedoel ik dat je best aan de lokale bevolking mag vertellen dat je het hele jaar heb gewerkt voor deze vakantie in Laos. Natuurlijk hebben ze het hier niet makkelijk en maken mensen lange werkuren, maar mensen denken al snel dat toeristen zijn zoals de amerika-films, wij rijke stinkerds die in kasten van huizen wonen met BMW’s voor de deuren en die echt wel meer kunnen betalen voor ons drankje of eten. Blijf scherp, blijf onderhandelen als ze veel meer vragen dan wat wij in Nederland betalen voor ons drankje, eten of verzorgingsproducten. Als mensen zomaar hun vraagprijs betalen, vragen ze steeds meer omdat ze weten dat mensen die niet kritisch zijn dit zomaar betalen. Dit hebben wij zien gebeuren met Cambodja, een van de armste landen van de wereld en hier vragen ze zo 4 a 5 euro voor 1 deoderant, 1,5 euro voor een mars of kitkat, 8 euro voor shampoo. DOE DIT NIET! Je helpt het land niet. Gelukkig is Laos nog niet zo ver, en vragen ze hele redelijke prijzen, nog lang niet de prijs die NL heeft voor producten.

4. Kom je ooit voor een langere periode naar Azië, neem dan als vrouw zijnde zoieso tampons mee uit Nederland. Het is mogelijk om ze hier te krijgen maar het zijn moeilijke zoektochten en daarnaast riskeer je dat je z’n 10 euro per doosje moet betalen. Ook deoderant is hier in Azië duurder want ik vermoed dat de locale bevolking dit niet gebruikt. We kunnen geen locale merken vinden. Neem ook beddegoed mee, of in ieder geval twee kussenslopen en een schoon laken, als je ooit naar Azië toe komt. Ze kunnen hier maar met lauw water wassen wat inhoud dat je veel vlekken treft in je beddegoed in hotels of guesthouses. Niet echt een fijn idee. Daarnaast is in vietnam, cambodja en Laos gebruikelijk om te slapen onder een deken zonder lakenhoes. Deze wordt ook niet na elke gast gewassen (bijna nooit) en daar moest ik als westerling erg aan wennen. Als ik ooit terug kom naar deze landen neem ik zeker mijn eigen laken mee en misschien zelfs wel kussenslopen.

5. Plan je reis naar Laos. Of vraag ons om tips. Als je zoveel mogelijk wilt zien van het land kun je dit beter plannen, anders heb je geen idee wat er in de omgeving te doen is. Zeker in de buitengebieden zijn er geen toeristenwinkeltjes waar je heen kunt om een activiteit te boeken of voor informatie.


Nu hier ons reisverhaal!

Coruptie bij de grens van Cambodja naar Laos
Daar gaan we dan, weg met de bus uit Cambodja. We hebben er zin in, weg uit dit dure land! We moeten eerst de grens oversteken vanuit Cambodja en dit gaat niet zonder corruptie. We waren in Siem Reap opgepikt door een toeristenbus die ons naar Laos, Don Det zou brengen en je verwacht dat je zelf je door de douane moet om je visum te regelen. Klinkt moeilijk, maar uit ervaring is dit erg makkelijk. Dus wij zitten met opgekropte benen in de toeristenbus, want ze zijn voor aziatische standaarden prima maar Jorick met zijn lange benen is dit echt een horroravontuur. We worden met de toeristenbusje vlak voor de grens afgezet bij een lokaal huisje. Hier loopt een strenge autoritaire man die hier zijn ‘’act’’ voorzet. Voor je visum hoor 35 dollar te betalen maar er wordt van ons allemaal 45 dollar gevraagd. Tot mijn stomme verbazing zie ik de boedistische indiers uit de bus dit bedrag meteen betalen zonder te vragen waar het verschil in zit. Wij vragen dus waarom het geen 35 dollar kost. De man: ‘’Yes its voor the stamp and extra so that nobody comes to bother you guys…’’
We weten meteen dat het een scam is en dat dit niet klopt. We hebben al te vaak een grens overgestoken. Eigenlijk zouden we nu met onze tassen zelf naar de grens moeten lopen en zelf onze visum moeten regelen. Dan waren we maar 35 dollar kwijt. Maar dan riskeer je natuurlijk gedoe en boze mannetjes, en eventueel weigering van de bus en we twijfelen of dat ons waard is. We betalen ons visum maar voor de volgende keer doen we dit anders. Hierbij de tip aan mensen die ooit vanuit Cambodja naar Laos willen reizen, vraag altijd hoe de grensovergang gaat plaatsvinden en of je dit zelf moet doen of dat iemand anders dit voor je doet. DOE DIT ALTIJD ZELF! Het is echt niet moeilijk, en je bespaart geld.

Ik mooi chagerijnig want je denkt al je vragen vooraf gesteld te hebben, om verassingen en oplichting te voorkomen. Zo hebben we overig cambodjaans geld omgewisseld in de stad en niet bij de grens, zodat we geen belachelijk tarief zouden krijgen, hebben we voor de busreis eten ingekocht want ze geven je nooit genoeg tijd om ergens te eten of je verwacht dat er een pauze is maar dan is die er niet, waar zet de bus ons af en hoe komen we verder. Maar je gaat er niet van uit zonder vermelding ergens anders zomaar afgezet te worden dan bij de grens om door de grens te komen. Mijn punt is, we stellen vooraf kritische vragen en zijn erg bezig met het voorkomen van dit soort incidenten, en dan nog kun je je zo goed voorbereiden en alsnog afgezet worden... Balen!

We moeten lopend met onze backpack door de grens van Cambodja naar Laos gaan. Na een lange stroomuitval van 1,5 uur waarbij alles stilstaat bij de Cambodjaanse grens, mogen we dan toch echt Laos in. Aan de andere kant in Laos bij de grens staat een nieuwe busje op ons te wachten die ons naar Don Det brengt. Jorick en ik zitten in de bus en het valt ons meteen op dat de mensen hier in Laos anders leven dan in Cambodja. Niet aan de huizen, want de huizen staan hier nog steeds op palen. Maar aan de lachende mensen, de kinderen die buiten spelen en de boederijen die ze hier hebben.


Don Det, het hemelse paradijseiland
We komen aan bij de Mekong, een rivier die we al vanaf Vietnam volgen en die door cambodja en Laos heenstroomt. De Mekong splitst zich hier in 400 eilandjes die zich nu voor ons bevinden. We stappen met de backpackers die we nu inmiddels een beetje kennen van de busreis, in een wiebelig bootje. De zon begint al onder te gaan en dus krijgen we de eerste mooie zonsondergang te zien in Laos. Alle backpacks erin en we varen naar Don Det over de Mekong, een 10 minuten rit. Hier worden we gedropt op het strandje en Jorick en ik moeten onze accomodatie zoeken. Don Det is een schattig eilandje met restaurantjes en guesthouses. Het voelt allemaal heel kleinschalig aan, zoals de Gili eilanden vroeger waren van Bali. We slapen, zo vinden we uit, in een houten hutje aan de rand van de Mekong met prachtig uitzicht op de rivier en de zonsondergang. We hebben twee hangmatten voor ons hutje en in ons hutje staat een twee persoonsbed met een moskito net. Meer hebben we niet nodig. Het voelt heerlijk simpel aan. Naast ons hutje zit een restaurantje. Niet z’n restaurant die wij hebben in Europa, nee je zit en eet op de vloer op kussentjes en aan lage tafels. Ze serveren hier heerlijk Loas en westers voedsel voor z’n 3 euro. Voor 1 euro per dag huren we een fiets waarmee we naar het andere eiland kunnen fietsen om een waterval te bezoeken. Hier kunnen we ook relexen in hutjes aan het water en zwemmen we een aantal keer per dag.


Ernstige zonnesteek
Jorick loopt op de tweede dag een zonnesteek op, we waren zo dom geweest om te fietsen midden op het heetst van de dag. Die avond na het eten terwijl we nog in het restaurantje zijn, beginnen pas de verschijnselen. Jorick: ‘’Lau, zullen we terug gaan naar ons hutje, ik voel me niet zo goed...’’
We lopen terug en ik zie aan Jorick’s rode hoofd dat het niet goed gaat. We stappen de kamer in en Jorick ploft op bed. Even later holt hij naar de wc, zowel aan de dunne als dat hij moet overgeven. Dat is echt niet goed, denk ik nog, want zo kan hij heel snel uitdrogen.
Dan beginnen de buikkrampen, ook een teken van een zonnesteek. Daarnaast houd hij ook geen water binnen. Hij kan de warmte niet kwijt, dus ik leg een koude natte handdoek over hem en doe de fan aan. Jorick kan niet meer aangeven wat hij nodig heeft of wilt, verwarring of wanen zijn ook onderdeel van een zonnesteek. Een traan loopt over zijn wang, ook hij vind het eng. Ik ook, want dat betekend dat ik nu de enige ben die voor hem kan zorgen en dat ik moet bedenken wat hij nodig heeft. Ik raadpleeg google, app mijn moeder die jarenlang in het ziekenhuis heeft gewerkt en geef hem een paracetamol die hij nu gelukkig wel kan binnen houden. Dan gaan we de nacht in, en om de zoveel uur check ik of mijn vriend nog leeft en maak ik hem wakker om hem water te laten drinken. We zitten ver van enige vorm van ziekenhuis af (daarvoor moet je naar Thailand) dus je wilt echt niet dat het nu mis gaat. De volgende dag leeft mijn vriend weer, zit alweer met een pretbek om mijn moeders waarschuwing over de app te lachen. Dit was de tweede en ergste zonnesteek die meneer hier tijdens deze reis te pakken heeft. We komen er dus achter, meneer is zonnesteek gevoelig...
Dat is voor mij dus niet zo. Ik kan mij best inspannen op het heetst van de dag en in de avond nergens last van hebben. Goed om te weten mocht je naar Laos komen, probeer inspanning op het heetst van de dag te vermijden, tenzij je net als mij niet zoveel last hebt van de hitte.

Inmiddels zijn we vier dagen verder, terwijl we van plan waren om hier 1 nacht door te brengen. Dat zegt dus zeker wat over hoe wij Don Det hebben ervaren. Een heerlijk rustig eilandje waar je tot rust kan komen EN wat nog helemaal niet zo toeristisch is. Als er z’n 50 toeristen rondlopen is dat veel. Daarnaast zie je deze toeristen niet op het eiland. We zijn ook een stuk inwaards gelopen en daar hadden ze prachtige velden met kleine schooltjes met kinderen die naar ons zwaaide en ons begroetten. Je kunt dus prachtig wandelen op dit eiland en Don Khon eiland is leuk om te verkennen met de fiets.

Pakse de op twee na grootste stad van Laos, maar het voelt als een dorp
De dag erop pakken we de bus naar Pakse. Dit doen we met de enige busmaatschappij in Laos voor toeristen, Green discovery. Voor z’n 6 euro per persoon rijden we 6 uur lang naar Pakse, de tweede grootste plaats in Laos. Onderweg stopt de bus maar 1 keer voor een plaspauze en eetpauzes zijn niet included. Wij nemen altijd eten en drinken met ons mee voor busreizen langer dan 3 uur. Daarnaast drink ik zo min mogelijk op deze reisdagen want je hebt geen zin om je blaas een aantal uur op te houden in de bus.

Pakse is inderdaad groot maar je kunt het vergelijken met de grootte van Apeldoorn. Eigenlijk nog kleiner zelfs. Daarnaast is het niet gebouwd voor toeristen. Er is denk ik maar één straat waar wij als toeristen gebruik van kunnen maken in HEEL Pakse. We hebben één restaurant waar wij de gehele tijd hebben gegeten en dat was de indiër. Er was één supermarkt met een paar westerse producten die naast de indiër zat. Tegenover de indiër zat de scooterverhuur (Miss Noy) waar elke reiziger de scooter huurt voor de Pakseloop (bekende scooter of motorroute) hier. In de straat naast de indiër zit een bakkerijtje die door een Fransman is gestart waar je heerlijk kunt ontbijten en brood kunt kopen. Tegenover deze bakkerij zit een andere fransman Xavier die motoren verhuurt en waar wij een motor hebben gehuurd voor drie dagen. Dit is echt een aanrader!!! Want Xavier is zo ontzettend aardig en behulpzaam. En je hoeft geen motorrijbewijs te hebben om er mee te mogen rondrijden in Laos. Dus zo gezegd zo gedaan, we droppen onze backpacks bij Xavier binnen en stappen met één kleine backpack op de motor. Jorick rijd en ik zit achterop. Het is altijd zijn grote droom geweest om motor te rijden, en nu kan dat. Dan moeten we dat maar even waarmaken! Hij krijgt een Yamaha XTZ een crossmotor en manuel. Eerst een paar rondjes zonder mij rijden om te wennen aan het schakelen, maar moeilijk iis het niet. Nee motorrijden word pas moeilijk als je iemand achterop hebt. Toch gaat het hem heel goed af en we rijden dan ook de Pakse loop. We krijgen bij Xavier wat tips voor onderweg en daar gaan we. Hieronder gedetaileerd wat we hebben gedaan. Dit doen we bewust, want wij gaan zeker weer terug naar Laos in de toekomst!

De Pakseloop
Dag 1: We gaan rijden naar Tad Se, een klein klein dorpje in de middle of nowhere. Onderweg stoppen we bij een mooie waterval (de tad pasuam) waar we heerlijk zwemmen in dit koude water na een warme motorrit. Je kunt hier ook eten in een van de lokale hutjes of drinken kopen. Wij rijden door want we hebben brood gekocht bij de Fransman vanochtend en hebben een pot pindakaas meegenomen zodat we onderweg geen tijd hoeven te spenderen aan uitgebreid lunchen. De tweede stop is bij een koffiehuisje om daar verse koffie te proeven die hier in de omgeving wordt gekweekt. Deze plek heet Mr Vieng coffee and Homestay en je zou hier dan ook kunnen slapen. Je kunt hier ook tegen een klein prijsje een rondleiding krijgen op deze coffeefarm en zien hoe de koffie gemaakt wordt.

We eindigen in Tad Se, een klein klein dorpje naast een waterval met genoeg guesthouses aan het water. Hier slapen we voor 8 euro in een soort hotelkamer alleen dan in een guesthouse. We eten aan de flonje en verkennen de waterval Tad Hang. Om half 5 baden hier twee olifanten, deze olifanten zijn van de dorpmensen en werken op het land of helpen de mensen. Ze zijn tam, wat betekend dat je dicht bij kan komen. We schieten hier prachtige foto’s van badende olifanten met hun hoeder. Ook zien we dorpkinderen spetteren in het water en van een klifje afspringen. Daarna gaan we voor zonondergang naar de volgende waterval (Tad Low), 10 minuten lopen naar boven van de Tad Hang en daar zijn we de enige mensen!! We hebben de hele waterval voor onszelf. Er is een vuurtje gemaakt waar we omheen zijn gaan zitten.

Dag 2. De volgende ochtend rijden we 15 minuten naar de bovenste waterval (Tad Soung) en weer zijn we de enige mensen, dit keer bij een waterval met een klif van circa 40 meter!!! We maken spectaculaire foto’s en hebben een geweldig uitzicht over de hele bolavenplateau.
Dan rijden we naar Paksong maar we raden aan om niet naar een bekende guesthouse (naam vergeten) te gaan over de gravelroad. We raden dit af omdat wij hier zijn gevallen, het is een hele pittige gravelweg dat naast een uur rijden voor alleen de heenweg, het ook niet waard is. We zouden voor de volgende keer (want wij zijn verliefd op dit land en komen zeker terug) aanraden om een stuk van de weg naar het Dong Hua Sao National Bio-Diversity Conservation Area te rijden. We hoorde goede verhalen en het lijkt ons echt prachtig om te doen. En dan aan het eind de Houay ho bezoeken en misschien daar te slapen. Je kunt ook in Pakson bij de Phu Thevada Hotel slapen voor 10 euro per nacht in een hotelachtige bungalow. En dan de volgende dag naar de Dong Hua Sao National Bio-diversity area te rijden en die weg te verkennen. Veel toeristen doen dit niet want zij doen deze Pakseloop in drie dagen. Nog een tip is dus om hem voor vier dagen te huren.

Dag 3. De derde dag bekijken we nog drie watervallen, de Tad Champee Waterfall waar je met een flonje jezelf onderdoor de waterval kan trekken en hier heerlijk kunt eten en drinken bij de twee kleine restaurantjes die hier zijn. We bezoeken een van de meest indrukwekkende en mooiste waterval de Tad Yuang, maken hier prachtige foto’s en voor de laatste waterval de E-TU Waterfall hebben we geen puf meer. Hierna rijden we terug naar Pakse en levereren wij de motor weer in, maar voor een volgende keer zouden wij zeker de motor voor vier dagen (voor de kleine loop) of langer huren (als we de grote loop zouden doen). Drie dagen voor als je haast hebt, vier dagen voor rustig verkennen van de loop. Wij hebben de kleine loop gedaan en niet de groote loop om het bolavenplateau.

We eindigen weer in Pakse, eten weer bij onze oud en vertrouwde Indiër en bedanken Xavier voor al zijn hulp. Echt aan te raden! We hadden niet eens extra kosten aan onze val. De olie lekte een beetje na de val maar met zijn tips was dit niet erg en hij vond het ook helemaal niet erg. Hij had net een motor terug gekregen die helemaal stuk was vanwege een val van een andere man met zijn zoon, en dan wordt het zeker een duur grapje voor deze meneer want je moet het zelf betalen.

De ééndagtrip Pakse
We huren een dag later een scooter bij de fransman Miss Noy voor 6 euro en reizen hiermee naar een tempel (Wat Phou) die ook op de werelderfgoedlijst staat en de grote goude buddha (Wat Phousalao) die over Pakse waakt. Deze prachtige tempel kwam niet in de buurt van de prachtige tempels (Ankor Watt) in Cambodja, maar zijn wel in dezelfde stijl gebouwd en voor de bezoeker erg mooi om te zien. De gouden buddha is echt heel mooi om met zonsondergang te bezoeken! Zie fotos! We komen ook langs een markt waar we onderbroeken, appels, zeep en een zonnebril kopen voor goedkope prijzen. Hier treffen we ook weer de bekende vleessituatie aan, orgaanvlees en gewoon vlees met bakken vliegen eromheen dat hier wordt verkocht op houten tafels midden in de zon.


De Rotbus naar Thathek
Dan komt het moment dat we de VIP bus boeken naar Thathek via Greendiscovery. De VIP bus is niks anders dan een goedkoop-uitziende bus die met amper tussenstoppen naar Thathek zou moeten rijden. Verwacht hier in Laos geen luxe bussen bij het woord VIP. We worden met een tuktuk naar het busstation gebracht en krijgen te horen dat de VIPbus kapot is. We moeten met de lokale bus en daar hebben we nou net erge verhalen over gehoord. Deze bus KAN tussen 7 a 14 uur doen over een traject van 5 uur. HOE DAN?? Vraag je je misschien net als mij af. Nou de locale bus stopt letterlijk overal! Niet lang genoeg voor een plaspauze, maar het is de postbus en verscheept pakketje van zaak naar zaak. Om de 5 a 10 minuten stoppen we weer voor een pakketje. Dan duurt het dus lang! De eerste locale bus was nog best oke, maar halverwege moesten we overstappen en stappen we een vieze skere bus in waar je het liefst niks aanraakt. We moeten lachen want de twee amerikanen die we in de ochtend hebben ontmoet vinden de bus ook niks. We gaan naast elkaar zitten en raken heerlijk aan de babbel. In de avond als we na 10 uur lang rijden eindelijk aankomen, eten we met zijn allen gezamenlijk. Joor en ik zitten in een net iets luxer hotel (verschil in prijs komt door de airconditioner) voor 14 euro en slapen heerlijk (Mekong Hotel). Thathek heeft geen lekker goedkoop restaurant waar je westers kunt eten, komen wij achter. We gaan dus maar bij de locals eten, maar we eten geen vlees hier. We vertrouwen het vlees van geen kant.

De thathekloop
We huren hier een scooter voor vier dagen bij Wang Wang motor rental maar uiteindelijk hebben we zoveel plezier dat we er zes dagen over doen. Hier gaan we de Thathekloop rijden! De loop doen de meeste reizigers in drie dagen. Maar we hebben geen haast en dat maakt dat we er zo lang over kunnen doen als we willen. We slaan hier wat grotten over want die hebben we al genoeg gezien in Vietnam. Hier is trouwens dezelfde grot die wij in Vietnam hebben bezocht, daar is het uiteinde van de grot hier in Laos. We rijden er letterlijk langs. Doordat we vietnam van boven naar onder hebben bereist en wij Laos nu weer van onder naar boven reizen, zien we soms overlap van het landschap met die van Vietnam. We kunnen aan het landschap zien op welke hoogte we soms zijn met plekken van vietnam. We zijn nu bijvoorbeeld dicht bij de Dong Hoi plek van Vietnam waar wij met Emma een paar weken geleden de Ho Chi Minh trail hebben gedaan met de scooter en de grotten hebben bezocht.

Dag 1: We rijden een flink stuk door want we skippen de meeste grotten. We rijden van Thathek naar de eerste waterval tijdens deze route. We bezoeken via een gravelroad the Song Sou waterval, de mooiste waterval van deze Thathekroute. Als je in de ochtend of in de avond gaat is het hier het rustigst en kun je zonder toeristen zwemmen. Als je smiddags komt zijn er een stuk of 7 andere toeristen maar alsnog niet veel. Er heeft hier heel veel jaren geleden een aardbeving plaatsgevonden waardoor er vele rotsblokken de weg naar de grote waterval blokkeerd (je kunt hem wel zien vanuit de verte). Wij avonturiers proberen hier te klauteren naar de waterval maar hebben het halverwege moeten afbreken want dit is onmogelijk op het heetst van de dag te doen, je hebt goede schoenen nodig, geen angst om te klimmen en water moet je bij je hebben en een goede maaltijd gehad hebben. Poging 1 is mislukt. We keren terug en ontmoeten een leuk spaans stel dat op dezelfde manier azië verkent als ons en dat is best bijzonder. Zij hebben 6 jaar gewerkt om nu een hele lange reis te mogen maken. Zij raden ons absolutuut Myanmar aan en vinden dat een van hun hoogtepunten van hun reis. Ook Myanmar is niet toeristisch en ook goedkoop. Deze reis wilden we graag naar Myanmar gaan maar delen van Myanmar zijn niet veilig en je moet er dan ook in vliegen en niet via de grens naar binnen reizen. Myanmar gaan wij dus een andere keer verkennen en niet deze reis. Met dit stel reizen wij twee dagen mee. We gaan gezamenlijk rijden naar guesthouse Sabiabee waar we een eigen houten bungaloo krijgen voor een euro of 8. Onze spaanse vrienden zijn onze buren. We lopen nog te grappen of ze niet teveel lawaai maken snachts net als de gekkoos in dit land. We besluiten dat dat onze geheime roep word, de gekkoroep. We eten hier in een restaurantje aan het water en in de avond is er een groot kampvuur, bier en een bbq waar je aan mee kunt doen als je dit wilt. Het is een gezellig geheim en rustig plekje in de middle of nowhere, waar je voor een avond een leuke tijd kunt hebben!

Dag 2: De volgende dag blijken onze reisgenootjes een lekke band te hebben, maar de eigenaar van guesthouse brengt ze naar de repareteur 1km verderop en daar repareren ze voor 20 euro de band. We ontmoeten ze weer onderweg en rijden samen een prachtige gedeelte naar de cold springs. We zien keigroene rijstvelden en bergen! De route is echt prachtig maar de cold springs vielen een beetje tegen. Het is er toeristisch, klein, en erg koud water maar wel heel mooi felblauw van kleur. We nemen weer afscheid van de spaanse mensen want zij hebben minder dagen dan ons te spenderen op deze trail en dus moeten ze gas geven. Wij rijden daar in tegen met wat tussenstoppen om het mooie landschap te bewonderen naar Nahin Sanhak Guest House waar we naast een heerlijk bed en mooie kamer (10 euro) ook nog ontzettend goed en lekker westers eten bestellen! Omg het eten was bijna een 5-sterren restaurant.

Dag 3. De volgende dag rijden we naar Khop Chai Deu at The Rock Viewpoint waar je Via ferrata kunt doen voor 30 a 40 euro naar een prachtig uitzichtpunt!!! Raden wij zeker aan om te doen. (Alleen niet op het heetst van de dag). Je kunt ook vroeg in de ochtend of met zonsondergang dit doen. Daarna rijden wij naar een nieuwe waterval (Nam Sanam Waterfall). Maar we hebben de hele waterval na 3 uur lang zoeken en bijna verdwaald geraakt in de jungle niet kunnen vinden. We hebben hier wel mooie jungle mogen zien. Onderweg zijn we Nederlanders tegen gekomen die ons hebben verteld over een niet-touristische grot. Deze grot (Tham Nam Non) is echter een beetje moeilijk te bereiken. We moeten met de scooter over een slecht behouden zandweggetje dwars door een dorpje heen. Eenmaal aangekomen bij de grot was het wel echt schrikken, het ding was GIGANTISCH!. Er zouden zo maar 2 huizen boven op elkaar in kunnen staan! We waren ook helemaal alleen in deze grote grot, er staat geen entreekassa, geen toeristen met fotocamera’s, echt helemaal niks. Veel toeristen kunnen deze grot niet vinden omdat je daarvoor iets naar links moet lopen en hem dan pas tegenkomt. Nadat wij van de grot hebben mogen genieten en, aangekeken door de dorpelingen, weer terugreden door het dorpje zijn wij op weg gegaan richting de Konglor cave, welke wij de dag erop willen passeren.
We slapen die avond bij Chantha Guesthouse & Restaurant voor 6 euro in een prachtige hotelkamer en we zijn de enige in het hele guesthouse. De meeste mensen gaan naar de meest bekende guesthouses maar daar betaal je vaak meer en je hoeft niet specifiek meer te krijgen voor dat geld. We eten bij de buren en verbazen ons over dat de meeste toeristen hier uit Frankrijk komen.

Scooteravontuur in de Konglor Cave
Dag 4. Wij beginnen onze dag met een broodje gebakken ei en wat bacon en vertrekken dan al vroeg richting de grot. Wij hebben gehoord van een pad achter de grot die onze terugweg kan versnellen terug naar Thathek maar we verwachten hier wel lang mee bezig te zijn. Daarom willen wij zo snel mogelijk de grot passeren! Om 08:00 komen wij aan bij een grot waar we een kaartje kopen voor 2 personen en een scooter. Tot onze schrik zien we opeens 15 man ergens vandaan komen en we moeten onze scootersleutels afgeven. Er wordt ons gevraagd om fotos te maken van de scooter, voor de verzekering. Oohjee... Jorick had al z’n slecht voorgevoel over vandaag...

De route naar de ingang van de grot begint met het afdalen van een hele stijle heuvel. Er wordt een touw aan het achterkant van de scooter vastgemaakt waarna een groep Laotiaanse mensen de scooter onder begeleiding van nog eens drie personen (waarvan we later zouden leren dat dat ook onze bootmeneer zou zijn) de heuvel wordt afgetakeld. Twintig man aan het werk om één scooter naar beneden te krijgen! Eenmaal beneden wordt er een brug van 3 planken breed over een rivier gelegd en steken ze deze over met de scooter. We zien de man wegrijden op onze scooter en er wordt ons verteld dat we hem moeten volgen. We komen op een rots-achtige pas uit waar 3 mensen onze scooter overheen tillen! Even verderop zien we de grot. De weg hiernaartoe bevat veel grote keien maar de scooter is hier net een werkpaard en moet hard werken om zijn bestuurder en hemzelf over alle keien heen te hobbelen. We wisten al dat ze hier niet zuinig zijn op hun scooters en alles trotseren met dit voertuig. Toen wij er ook in waren (de grot was echt gigantisch trouwens) zagen we onze boot. Jaja, echt een boot waar je je scooter op kan rijden #not! Het ding was misschien nog geen meter breed en het water lag zo’n 20 cm onder de rand. Wij hadden wel iets groters verwacht waar je de scooter tenminste zo op kan rijden. Maar ja, dit is Laos, hier is het onmogelijke ook mogelijk...

Jorick, de bootmeneer en nog een andere persoon lopen het water in en tillen de scooter in de boot. Niet rechtop though, ze kantelen de scooter z’n 90 graden en leggen de scooter wankelend in het bootje. Hij wordt niet vastgebonden, nee helemaal niks. Als we vallen, krijgt de scooter zwemles. Dus gaat er door mijn hoofd hoeveel scooter er niet inmiddels al op de bodem van de cave liggen... Ik besluit ook al mijn kostbare electronica die ook niet kan zwemmen maar in mijn handtas te doen. Last case houd ik mijn tas boven water als we kantelen. Alles voor mijn ene usb stickje met miljarden fotos van deze reis!

Als even later iedereen (Ik, jorick, de bootmeneer en de scooter) in de boot liggen is het tijd om de grot door te steken. Wij verwachtten dat de “rit” zonder natte voeten zou verlopen maar niks bleek minder waar. Als ik in de boot plof, wiebelt het bootje gevaarlijk, ‘’oohjeee, gewicht gelijk verdelen Joor!’’: deel ik als comando uit. Het overgrote deel van de oversteek door de grot verliep redelijk rustig. We konden mooi alles zien met de hoofdlantaarns die wij hebben gekregen en de bootmeneer probeerde zelfs nog een praatje te maken in gebroken engels. Na een tijd kwamen we het eerste obstakel tegen: een stroomversnelling. Er wordt aan ons gewaand dat we van de boot af moeten op een plek waar het water hoger is dan onze schoenen. Er is een pad die een gedeelte van de grot doorloopt waar we overheen moeten. Met klotsende schoenen lopen we door. We zien ergens in het donker onze bootmeneer en nog wat andere mensen onze boot (met scooter en backpacks en al) over de stroomversnelling heen tillen! Eenmaal aan de andere kant mogen we weer instappen en gaan we door...op naar de volgende stroomversnelling. Jorick bied zijn hulp aan, de schat en de mensen zijn er erg dankbaar voor en maken er dan ook gebruik van. Naar mij wordt met gebaren duidelijk gemaakt, als ik ook besluit te helpen, dat ik aan de kant moet wachten. Hmm, geen vrouwenhulp hier. Er wordt een touw aan de voorkant van de boot vast gemaakt. Zo’n 4 of 5 mensen trekken de boot aan het touw over de versnelling en we zien de scooter akkelig wiebelen op het bootje. Er zijn blijkbaar nog 3 boten onderweg want er wordt aan Jorick geseind of hij nog even wil wachten om daar ook mee te helpen. Natuurlijk hebben deze boten ook weer een scooter aan boord. De toeristen staan braaf te wachten aan de droge rand terwijl de lokale bevolking en Jorick zelf hun bootjes duwen. Afgepeigerd stappen jorick en de bootmeneer bij mij in de boot en gaan door naar de uitgang. Vlak na de uitgang zien we een plekje met allemaal bamboo-hutjes waar men wat eten verkoopt. Jorick nodigd de bootmeneer uit voor bier en ik geniet van een fruit-smoothie.

Als het biertje op is, is het tijd om afscheid te nemen van onze bootmeneer en de weg te vervolgen richting Thathek. Wij horen verschillende dingen over deze weg. De een zegt dat het een uurtje duurt, de ander denkt dat wij over 4 uur pas aan zullen komen. De weg is een grote zandweg vol met hobbels en stenen. Onderweg komen we ook af en toe een brug tegen waarvan de brug zo’n 3 planken breed is. NIET VALLEN DUS! Ook is er geen beschutting op de weg en op dit moment rijden we nu al zo’n 2 uur lang op het heetst van de dag in de zon. Oeps, hierdoor moet ik Jorick regelmatig koelen door een waterfles op te offeren en hem met water te koelen zodat hij de warmte uit zijn lichaam krijgt. Gelukkig zien we eindelijk een verandering in het landschap en komen we bij de bergen aan. Na een tijdje door de heuvels gereden te hebben zien we een kleine waterval waar Jorick zich eindelijk even goed kan afkoelen! T-shirt in het water, kop in het water en weer door! Na zo’n 3,5 uur komen we dan eindelijk in Paksai aan.
We besluiten om hier wat te gaan eten en naar Sunshine hotel te gaan. We leren dat hier geen plek meer is voor ons, maar we kunnen wel een tent huren! Dit besluiten we maar te gaan doen, want we zijn afgepeigerd. Het hotel is ook in bezit van een boot die elke dag een uurtje gaat varen tijdens zonsondergang. Ik heb hier geen zin in maar Jorick vind het wel een goed idee om mee te gaan en te zuipen met de lokale bevolking. Jorick komt hier een thaise familie tegen die goed kan doordrinken!

Dag 5. We doen in de vroege ochtend opnieuw een poging om de waterval Song Sou te beklimmen. We zijn de enige mensen, dumpen onze backpack en klimmen in 2 uur naar het uiteinde van de waterval over alle rotsblokken en komen dan toch echt bij de waterval aan! Bijna niemand komt hier vanwege het moeilijk bereiken. Ik voel me zo trots dat we dit hebben gedaan! Wat een prachtsport. We vervolgen onze weg terug naar Thathek en komen onderweg langs de Green climbers home midden tussen de bergen. Hier is een klimparadijs als je van klimmen in de natuur houd. Je kunt bergen beklimmen en ik bedoel echt klimmen met een touw om je middel! Er zijn mensen die hier 3 weken blijven tot 3 maanden, puur om alle klimroutes te kunnen beklimmen. Wij eten hier wat in het restaurant en we schrikken van alle gespierde lui die hier rondlopen. Van bergbeklimmen wordt je echt gespierd! Mensen eten allemaal nootjes, eiwitten voor hun spieren. We besluiten langs wat klimroutes te lopen en spotten Jackie Chan die 10 meter hoog op de kop hangt in een grot en probeert omhoog te klimmen de berg verder op. Wat een 8-pack en spieren, het is echt intimiderend voor de niet gespierde mij! Jorick vind deze sport helemaal prachtig en hij ontmoet dan ook een jongen uit zwitersland waarmee hij de volgende ochtend een aantal routes klimt. In de avond draait er nog een bekende klimfilm in dit gezellige hostel en slapen we samen in een éénpersoonsbed.

Dag 6. Jorick had hier wel 3 maanden kunnen blijven, en dan ook al Jackie Chan terug kunnen keren naar Nederland. Maar we hebben een deadline! We moeten de 24ste van januari toch echt in de hoofdstad van Laos zijn! Dus dit maakt dat we vandaag terug naar Thathek rijden om onze scooter in te leveren. We boeken de bus naar Vientiane (de hoofdstad) en de volgende dag zitten we dan ook in de bus 8 uur lang.
En nu is het afwachten op onze bijzondere gasten die we morgen mogen ophalen bij het vliegveld! We hebben weer nieuwe gasten die ons komen opzoeken deze reis. Ditkeer niemand anders dan Joricks eigen ouders! En we hebben mooie avontuurlijke dingen gepland! Wacht maar op een mooi nieuw reisverslag over 2 weken!!!!

Ps: wil je alle van dit reisverslag foto's bekijken dan moet je even op het kopje foto's klikken.

Liefs,

Laura en Jorick