Deel 1: Van Adelaide naar Alice Springs

Haydie People!

Hoe is het met iedereen? Ik heb niks belangrijks gemist? Het lijkt voor mij alweer een maand geleden sinds ik voor het laatst m'n blog heb geupdated maar eigenlijk is het helemaal niet zo lang geleden.

Waar was ik gebleven? Oh ja, in Adelaide toen ik wat problemen met de auto had.

------------------------------------------------------------------------------------
Zondag 23 juni hebben de Duitser (die met mij mee is gaan reizen van Melbourne), ik en nog twee andere meiden een auto gehuurd. Ik baalde als een stekker dat we niet gewoon met mijn schatje konden rijden, maar morgen zou de hostelman gelukkig mijn auto proberen te repareren.

Ik heb mij die dag in mijn beste kleren gehuld speciaal voor deze dag. In de blauwe toyota rijden we naar verschillende suburbs (plaatsjes) in Adelaide waar ze wijn maken en druifgewassen groeien. Wij 4 backpackers wandelen in onze beste kleren met zonnebrillen op, naar de balie van de wijnhouderij. De mevrouw achter de kassa vraagt wat ze voor ons kan betekenen. Wij komen hier uw wijn proeven, zegt Jano de Duitser. We waren een beetje nerveus want misschien zouden we gewoon een fles wijn moeten kopen. Nee hoor, ze laat de kaart zien en we mochten een wijn uitkiezen. De gekozen wijn schenkt ze in 4 glazen en ze verteld ons dat we haar mochten seinen als we een nieuwe wijn wouden proeven. Uhh, wauw dat is makkelijk. Het beetje wijn is bij de Duitser in 1 slok weg. Wij meiden proberen echt de wijn te proeven. Al gauw hebben we 7 wijnen geproeft en gaan we naar de volgende wijnhouderij toe. We zien wijnen voorbij komen die lettterlijk honderd jaar oud is en waar je veel geld voor moet dokken om die te proeven. Natuurlijk doen wij dat niet, wij gaan voor de gratis wijn ;) In totaal hebben we 5 locaties bezocht en heleboel wijnen geproeft. Hebben we goed voor elkaar, gratis alcohol in Australie en dan niet de goedkope Goon wat hier zo populair is.

In de avond heb ik met Soeren afgesproken. Hij gaat met mij meereizen naar Alice Springs. Hem heb ik via Gumtree leren kennen en samen gaan we vandaag twee anderen mensen ontmoeten die met mij mee willen reizen. Inderdaad twee mensen, want we willen niet hetzelfde als de vorige keer met de Vietnamese die geen Engels kon. De eerste persoon is een Duitse meid. Aardig maar erg stil en ze heeft een duidelijke strakke planning wat ze wil zien. Ook ziet ze er niet echt uit als een typ die de kou, slecht eten en regen kan weerstaan. Laat staan voor een paar dagen niet douchen of naar de wc kunnen.

Daarna ontmoeten we een Fransman. Hij heeft humor, is relext en er is een klik. Ik denk dat jongens wat makkelijker zijn om mee te reizen op deze manier dan met meiden. Daarom besluiten we voor de Fransman te gaan (Jassy noemen wij hem want zijn Franse naam is niet uit te spreken)
Dus mensen, ga ik weer op stap met een Duitser en een Fransman. Ik heb blijkbaar een goede klik met onze buurlanden.

---------------------------------------------------------------------------------------
Maandag is de meneer van het hostel terug en is hij de hele dag bezig geweest de auto te fiksen. Hij heeft dezelfde auto als ik alleen die is een jaartje jonger dan die van mij. De temperatuurmeter van de auto liep tijdens het reizen naar Adelaide enorm op, en we denken dat er een blokkade in het koelsysteem zit. De vorige eigenaren van deze auto hadden waarschijnlijk een lek in het koelsysteem en er een goedkoop goedje in gegooit. Dit goedje is in de loop van de tijd een blokkade gaan vormen. Daarom voert de meneer een chemische flush uit maar deze helpt niet. De inflator zakte in, iets wat de meneer van het Hostel nog nooit had gezien, vertelde hij me. Hij zet er een nieuwe in, gooit er een ander goedje in om de lek in het koelsysteem er uit te halen. En rara, de auto doet het weer. Ik rijd samen met de hostelman een proefritje, hij leert me hoe ik de autobanden moet oppompen en ik ben klaar voor de reis naar Alice!
----------------------------------------------------------------------------------------

Dinsdagochtend is het dan eindelijk zover, ik haal de jongens op van het hostel. Zodra ik Soeren de Duitser aan zie komen betrekt mijn gezicht. Hij lijkt wel een meisje met al die spullen! Drie keer het aantal hoeveelheid dan waarmee ik reis! Eh, waarvoor heb jij ook een koelbox en een tent? Oh zeg Soeren: dat is handig voor onderweg om als extra te hebben. Nein, ik had volgens mij vermeld dat ik een tent en een koelbox en alle benodigdheden had. Dus proppen we 1 backpack, 1 koffer, 1 gitaar (waar hij niet eens op kan spelen), 1 tent, 1 koelbox, en nog wat tassen in de auto.

Gelukkig heeft de Jessy de Fransman minder spullen. Pfoei, de auto is echt super stampvol.

We doen een massa inkoop in de supermarkt, omdat we tot Alice Springs geen boodschappen willen doen (super duur om eten te kopen op tankstations). We kopen eten in voor meer dan 7 dagen. Soeren de Duitser is zo bang dat we te weinig water hebben dat hij nog een watertank wil kopen. Eh, ik denk echt dat we genoeg hebben met een 20 liter watertank, maak je geen zorgen. Maar wat als we ergens stranden, zegt Soeren. Ik vertel hem dat ik roadassistance op de auto heb en dat er binnen een dag iemand bij ons komt. Uberhaupt zijn andere mensen verplicht om voor je stoppen in de dessert als je autopech hebt. Nog steeds wil hij graag een extra watertank, dus met veel moeite nog een watertank in de auto gepropt. Hij is ook bang dat we te weinig benzine hebben, en wil nog een tank kopen. Dat verbied ik hem, het past niet in de auto en ik heb al een tank. Kom op, jongetje groei op! Desnoods liften we naar een tankstation als we echt uit benzine zijn maar om de 500 km is er weer een tankstation. En voor een auto met een 70 liter tank kan je makkelijk 600 km rijden. (en dan nog niet eens de extra 20 liter tank meegerekend die ik achter in mijn auto heb)

Hij is om nog veel meer dingen bang, te weinig wc papier, voedsel, dekens, lichtjes, etc... Dingen waar ik achteraf echt om moet lachen, want we hadden meer dan genoeg. De extra watertank hebben we behalve voor het doven van het vuur niet eens gebruikt XD

We rijden die dag zover mogelijk van Adelaide vandaan want daar regent het en is er heel koud. We belanden die nacht in Port Augusta en kamperen gratis op een kampsite vlak bij het tankstation. De Fransman komt met een geweldige kussen, een koala knuffelbeer. Oh jemig, kan ik dit nog jongens noemen ;P
------------------------------------------------------------------------

We rijden die dag 500 km door naar Coober pedy (6 uur rijden met pauze). Onderweg begint het landschap te veranderen en het zand word roder en roder. Bomen verdwijnen en bosjes en gras verschijnen er voor in de plaats. Er is een lange weg voor je, geen lantarenpalen, geen bergen. Alleen maar een eindeloze vlakte.
Ook zie ik vandaag mijn eerste Road Train. Nu heb ik alleen maar enge verhalen gehoord dat Road Trains je auto platrijden als je niet voor hun uitwijkt. Mensen, ik kan jullie gerust stellen. Road Trains rijden namelijk niet harder dan 80 km per uur, wat betekend dat jij hun juist moet inhalen. Inhalen is dan ook gevaarlijk want Road trains zijn gigantisch groot. Het is een vrachtwagen die hoger en breder is, en heeft 3 of 4 wagons achter zich. Vandaar de naam, het lijken wel treinen.

We belanden tegen de avond in Coober Pedy, een plaats in de dessert wat erg beroemd is voor de ''ondergrondse' huizen. Je zou er zo voorbij rijden als er geen bordje stond. De kerk, de school, de huizen, alles is onder de grond. Ook zijn er een hoop zandheuvels vlak bij elkaar. Dit zijn de mijnen. In Coober Pedy word er een hoop opaal uit de grond gehaald. We belanden op een 'niet' ondergrondse camping. Om de eigenaar van de camping te ontmoeten, moeten we op de deur van een gigantische schoolbus kloppen. Er komt een man in zijn mid-vijftig uit, genaamd Gerry. Hij woont in de schoolbus, net een hippie. We mogen op zijn grond kamperen en hij geeft ons tips hoe we met de Aberigenols moeten omgaan aangezien ze nogal heftig kunnen reageren. Er zijn hier een heleboel Aberigenols die jou om geld of alcohol smeken, verteld Gerry. In z'n geval moeten wij zeggen: ''waar is je opaal?''
De Aberigenols, komt dan naar je terug met zijn opaal. Je kunt checken of de opaal echt of nep is door het in het zonlicht te houden. Schijnt en glimt het, dan is het echt. Het is nep als het niet glinstert. Je bent goedkoper af door opaal bij een Aberignol te kopen dan in de winkel.

Soeren, Jessy en ik duiken de opaalmijn in, en krijgen hier een rondleiding. Ook krijgen we een rondleiding in een ondergrondse huis van een van de bewoners van Coober Pedy. Heel interesant, weet je dat het 10 jaar duurt voordat je 3 kamers uit steen hebt gehakt? De ondergrondse mensen hebben hun huizen uitgehakt uit steen en wonen 5 tot 8 meter onder de grond. Lekker cool in de zomer want de zomers kunnen oplopen tot 50 graden hier in de dessert.

------------------------------------------------------------------------------------
De volgende dag rijden we een flink stuk door. Uren brengen we door in de auto. Gelukkig heeft Soeren heleboel muziek op zijn mobiel, dus luisteren en zingen we de hele dag mee met de muziek. Onderweg merken we dat het aantal vliegen dat om je heen vliegen, behoorlijk begint te stijgen. Honderden vliegen komen op je af als je buiten je broodje wil smeren. Bah.

Nog iets geks dat we onderweg tegen komen in de middle of nowhere: een zebrapad. Jaja, ik lieg niet hoor. Er is een zebrapad op de weg, maar er is geen voetganger te bekennen. Wat zeg ik, ik kom gemiddeld 5 auto's tegen in 1 uur, geen een fietser of voetganger. We besluiten gebruik te maken van de zebrapad om wat leuke foto's te maken.

Omdat de voorgaande nachten zo verschrikkelijk koud was, willen de jongens vuur! Het is moeilijk om hout te vinden hier in de dessert, dus stoppen we ergens onderweg waar bomen waren. De jongens gaan druk op zoektocht naar hout terwijl ik de schanieren van de autodeuren insmeer met olie. Ze binden alle boomstammen op de dak van de auto vast. Mijn auto lijkt nu net een rendier (Jazeker, zo eentje als de kerstman ook heeft). We besluiten wild te gaan kamperen ergens in de outback. De jongens maken vuur, en de Fransman wil graag een hete steen uit het vuur meenemen de tent in zodat het warm in de tent word. Hij wil het inwikkelen in een deken, en het is zo lekker warm verteld hij. Ik hou mijn mond erover in de hoop dat hij dat idee stiekem vergeet. Zolang het maar niet met mijn deken gebeurd. Ik zet de tent op en die avond eten we aardappelen uit het vuur.

Het was me echter een avondje, want de jongens besluiten de wijn er bij te halen. Na de wijn roken ze nog, en daarna heb ik niks meer dan twee lachende jongens bij het vuur, die om elk woord wat ik zeg moeten lachen. Onze mietje (de Duitser) denkt dat hij een hartaanval krijgt en wil graag in mijn auto liggen. Ik vind dat hij overdrijft want wie krijgt er nou op zijn 20ste een hardaanval. In plaats van dat hij in de auto gaat liggen, klimt hij op mijn schatje (auto). Als je me ergens mee wil laten schrikken dan is het dit wel. De auto heeft bijna dezelfde leeftijd als ik! Behalve dat is de auto echt heel erg belangrijk voor mij. Iris geld zit er in, en het is mijn rijdende huis op wielen. Ik heb verder helemaal niks hier in de dessert en ben compleet afhankelijk van de auto. Water, onderdak (tent), keuken (gasstel), warmte, opblazen van de luchtmatrassen, eten en vervoer, daar staat mijn auto nu voor. Ik haal een beetje boos, Soeren van het dak af maar hij begrijpt nog steeds niet hoe belangrijk de auto voor mij is.

Er komt verder geen zinnig woord meer uit de jongens, en ik voel me net een moeder of een oudere zus die voor kleinere broertjes moet zorgen.

Ik loop even naar de wc (de bosjes) en ik ben nog niet eens een seconde onderweg of ik hoor mijn naam al. Lauraaaa...
Sjit, als hij nou niet...
Zie ik in de tent een verdwaasde Jessy op een lek luchtmatras zitten met een hete steen in een verbrand fleece deken gewikkeld. Oh nee toch. Wie doet nou zoiets? Maar we konden er wel heel hard om lachen en zelfs nu kunnen we er nog om lachen.

Soeren wou nog honderd keer naar de auto toe die avond om zijn geitenwollen sokken te pakken, en hij wou het vuur uit hebben. Normaal laat ik het vuur uit zichzelf uitdoven, er is niks anders dan zand om het vuur dus uitspreiden doet het niet. Soeren was nog steeds erg ongerust en gooit er zijn watertank over leeg. Toen het nog steeds een beetje branden wou hij ook mijn watertank er over leeggieten. Dacht het even niet! Water is schaars hier in de dessert, prima wat je met je eigen water doet maar van de gezamenlijke watertank blijf je af.

Toen we eindelijk toch echt in bed lagen, heb ik twee bange jongens naast me omdat ze geluiden horen. Laura, ik hoor iets! Ik denk dat het een mens is! Dude waarschijnlijk is het een kangaroo die om ons heen snuffelt, zo raar is dat niet meer zeg ik. Nou als het een mens is dan ren ik echt hard de auto in, zegt Soeren.
( Jongens = ik heb er even geen woorden meer voor)

Dus de jongens sliepen die nacht op een plat luchtbed en ik heb een halve nacht slaap gehad.
---------------------------------------------------------------------------------

De volgende ochtend komen we bij de Uluru aan (rode berg die voor de Aberignols heel speciaal is). Heel veel mensen beklimmen de Uluru, maar eigenlijk willen de Aberignols niet dat mensen dat doen. Ze vinden het raar dat wij Europese mensen per se alle bergen dat we zien willen beklimmen. Soeren, Jessy en ik besluiten niet op de berg te klimmen uit respect voor de Aberignols en daarvoor in plaats wandelen we om de Uluru heen. We kijken die avond zonsondergang bij de Uluru.

----------------------------------------------------------------------------------
De volgende ochtend hebben we een gids die ons belangrijke dingen verteld over de Uluru en over de Aberignols. Voor de mensen die niet weten hoe een Aberignol er uit ziet : google het. Ze zien er totaal anders uit dan wij Nederlanders of zelfs de mensen met een zwarte huidskleur. Ik wil niet brutaal zijn maar ze lijken in hun gezicht meer op de mensen uit de prehistorie. Klein, breed, vrouwen hebben soms zelfs een baard, hoog voorhoofd en brede kaak.

Deze mensen leefde 60 jaar geleden nog zoals de mensen in de prehistorie. Jagen op de dieren, oude verhalen en rituelen, vrouwen en mannen hun eigen rollen, sliepen en woonde in de natuur. Een zeer interessant volk met een trieste geschiedenis.

Die avond koken en eten we met zonsondergang voor de Uluru. Ook blijkt die avond mijn luchtbed zich te hebben begeven en nu slapen we met z'n allen op de grond. Snachts koelt het af tot onder vriestemperatuur, het is verschrikkelijk koud.
--------------------------------------------------------------------------------------

De ene laatste dag rijden we door naar een ander gebergte vlak bij de Uluru. Een zeer populaire berg met prachtig uitzicht. We doen een wandeling en willen die avond eigenlijk op een betaalde camping camperen zodat we eindelijk sinds een boel dagen weer kunnen douchen. Jawel hoor, 55 dollar voor een tent. Zeg wat! Dat is het duurste wat ik ooit ben tegengekomen voor een stukje grond. We besluiten die nacht stiekem de tent daar op te zetten en verdwijnen voor zonsondergang.

-----------------------------------------------------------------------------------
We rijden naar onze laatste bestemming: Kings Kanyon. Je wandelt hier over prachtige rotsen, met een hele diepe klif beneden jou. Vorige week is hier een meisje overleden omdat ze een selfie (foto van haarzelf) maakte en de wind begon te waaien. Er is een bepaalde klif en het lijkt net of je boven de afgrond bevind. Een ontzettend gevaarlijk punt om op te zitten, maar als je daar een foto van maakt ziet dat er zo cool uit! Een foto voor het leven. Ik besluit het niet te wagen, een foto is niet zoveel waard voor mij als mijn leven. Ik wil heel graag weer mijn familie in Nederland terug zien. Twee andere mensen wagen het wel, moeten ze zelf weten ;)

De laatste nacht voor we in Alice Springs belanden, kamperen we weer in de bush bush. Er is nog een gozer, een Indiaanse kerel. Hij reist door de dessert met alleen maar een moterbike. De jongens keken erg tegen hem op en ook voor mij was hij een toffe peer. We nodigde hem uit, en deelde ons avondeten met hem. Vele verhalen gehoord, en hij realiseerde dat het best wel raar is voor een meisje om met alleen jongens te reizen.
De jongens overigens denken half dat ik een dude ben, ze schijnen het niet echt te beseffen totdat de Indische man het opmerkte. Later die nacht wanneer ik half in slaap val en de jongens bij het onderwerp vrouwen zijn beland duik ik mijn bed in. De indiaanse man vind onze situatie nogal heel interesant en vraagt dan ook wat de jongens er van vinden om te reizen met een meid. Ja ze is wel chill, hoor ik Soeren zeggen. Ik heb veel erger gehad.
PARDON! Zeg je nou net dat ik erg ben ;P? Verder veranderde het niveau van laag tot lager, en lachte ze als drie giegelende meiden. Mannen, serieus.

Die nacht hoorden we gehuil van Dingo's. Dingo's zijn een soort honden, maar meer met een agresievere karakter. Je kan beter met meerdere mensen snachts lopen voor het geval er een Dingo is.

De volgende ochtend leert de indiaanse man mij hoe ik de lucht uit de autobanden kan laten lopen zonder daarvoor iets nodig te hebben dan een stokje. Dat is mooi want ik ga 200 km over griffel rijden, met harde banden heb je kans op een klapband.

Gisteren (30 juni) ben ik eindelijk in Alice Springs aangekomen. Echt heerlijk, ik ben zo zo zo ontzettend blij met m'n bed en de warmte en de keuken en de wc en de douche en etc. Het voelde hemels voor mij.
Sinds het gesprek dat de man gisteren met mijn meereis jongens hadden, beginnen ze me eindelijk niet meer als een dude te zien. Er word aangeboden of ze een stuk willen reiden in de auto voor mij (in plaats dat ik zelf de gehele tijd rijd) en ze helpen wat meer mee met spullen sjouwen en bieden wat meer hulp aan. Dat is wel erg fijn, want het voelde alsof ze dachten dat ik alles prima zelf kon.

Vandaag zijn we gaan rondtoeren in Alice Springs. Ze hebben een boodschappen winkel, wat tankstations en wat winkeltjes met Aberignolart. Niet veel dus, maar wel een schattig klein dorpje in de dessert. Oh, en ijs verkopen ze nu niet. Geen softijs te krijgen hier.
Ik heb voor vannacht een 4 persoonskamer geboekt, dat slaapt wat lekkerder dan een 10 persoonskamer. Morgen gaan we op de squat door de outback rijden, het is een klein tourtje wat we hebben geboekt.

En dan op naar Darwin! Lekker 30 graden daar. En geen ijskoude nachten meer! Waarschijnlijk is dat ook een week rijden voordat we daar zijn.

Zo mensen, jullie zijn weer op de hoogte van m'n belevenissen. Ik duik lekker mijn bedje in. Beschrijf vooral jullie reacties wat je van mijn reisgenootjes vind ;) Vind ik wel even leuk om te lezen.

xxxxxxxxxxxx Laura