Wooffen in Australia

10 march tot 22 maart

Hallo mensen!! Eindelijk weer internet! Pfoei, dat ga je toch een beetje missen zo op de boerderij.

Ik zal jullie een beetje bijpraten.
Op zondag 9 maart ben ik gebeld door een Australische boer of ik een poosje op zijn boerderij wil werken in ruil voor eten, accomodatie en ervaring. Dit heet Wooffen, en sommige backpackers doen dit tijdens het reizen. Ik heb eigenlijk meteen heel hard Jaaa geroepen, en de volgende ochtend zat ik al in de auto op weg van Sydney naar Dubbo. Dit is een rit van zeker 6 uur rijden, en dan de stoppauzes nog niet meegerekend. Om 10:00 s'ochtends ben ik uit Sydney weggereden zodat ik geen last zou hebben van de enorme spits die ze daar hebben, en om 17:00 uur kwam ik in Dubbo aan. Ian's vrouw wachten mij hier op, en reed mij naar hun boerderij, wat zeker nog een uur rijden is! En jemig zeg, we rijden midden door het weiland over zandwegen en al gauw is hun auto buiten zicht. Ze hebben namelijk een machtig mooie 4 wieldrive, maar ja onze autotje rijd echter niet zo snel. Ik met m'n schatje kunnen maar 40 km per uur rijden, maar zij kunnen gemakkelijk 80 km per uur rijden.

Ik kom er al snel achter dat ik ga werken op een schapenboerderij, want de schaapjes springen voor de autos. Het is nog een poos rijden, en ik zie een boerderij in zicht. Ian wacht mij op, en ik merk meteen na de handdruk dat hij een vinger mist. Ohnee, gevaarlijk werk! (Hij blijkt hem verloren te hebben toen hij klein was en zijn vinger in een vleesmolen stopte)

Ian praat echt typisch Australisch, en ziet er uit als een typische boer. Hij is namelijk een beetje kaal op zijn hoofd, klein en breed, met een goede boerbuik. Alle Australiers zijn behoorlijk klein, ik heb er weinig ontmoet die langer dan mij zijn.

En dan krijg ik mijn prachtige accomodatie te zien. Namelijk: een caravan, zonder ramen of spullen, de achterkant van de caravan valt er bijna van af, en ik kan de deur niet open doen zonder mijn hand door het raam te steken. Dat was voor mij even een big shocker, want ik kom net van Ruby af met een geweldig appartement. Ook krijg ik hun huis te zien, en geloof me, ik begrijp dat een boerenhuis niet het schoonste huis ter wereld is maar dit.. Is gewoon volgebouwd, oud en muf. De eerste dag voelt het even alsof ik in Afrika ben beland, zeker omdat de grond rood/oranje is en er scheuren in de grond zit door de droogte. Omdat ze hier drinkwater van hun dak opvangen, en uit tonnen drinken, omdat ze hier 9 honden hebben die over het terrein lopen en s'nachts alle nachtdieren van het terrein af blaffen, omdat hier alle biggen, paard, schapen, honden, eenden en kippen los rondlopen. Gelukkig raak je er snel gewend aan, en binnen een paar dagen kon ik goed slapen in de caravan.

Mijn eerste werkdag:
Opstaan om 7:30 en pas werken om 8:00 uur. Ooh, dat valt gelukkig mee. Bij melkveebedrijven moet je veel eerder op staan om de koeien te melken. Ian heeft een heleboel heleboel heleboel boederijmachines hier op het terrein. Van twee 4 wiel drives, een shovel, een forklift, 7 tractoren, 2 squats, motorbikes, 1 truck en landbouwmachines die ik nog nooit in mijn leven gezien heb.

Ik heb geluk want meteen mag ik al een 4 wieldrive besturen. Deze grote giga auto's hebben we al gezien op Frasereiland, maar mocht ik deze niet besturen omdat ik nog geen 21 jaar was. Hier op het terrein mag ik alles besturen, gediplomeerd of niet. Dat is het voordeel van een eigen terrein.

Ian heeft werkelijk alles. Alle gereedschappen, schroeven, zaagmachines, tot auto en treinonderdelen. Maar daardoor is het ook 1 grote bende in alle loodsen en op zijn terrein liggen overal spullen. Zijn machines zijn oud, waardoor we vandaag een hoop onderdelen moesten fiksen van zijn tractor. We hebben vandaag zelf voer gemixt in de New Holland (voermachine) en dat is stukken moeilijker dan het lijkt. Met de forklift moesten we hoeveelheden voer wegen en deze vervolgens met een andere machine in de New Holland krijgen. Helaas is de New Holland een pruts machine want hij wil niet uit zichzelf starten dus hadden we een andere auto nodig om via de accu stroom te geven aan de New Holland. Toen brak er een onderdeel af, en moesten we deze opnieuw lassen. Zucht, je begrijpt dat we een hele dag zoet geweest zijn met het mixen van kippenvoer. Ian heeft namelijk naast schapen ook een intensieve kippenhouderij, met 4 kippenschuren en drie kuikenbroederschuren.

Dag 2:
Vandaag heb ik op een squat gereden samen met een andere Duitse backpacker die hier ook werkt voor voedsel en accomodatie. Samen hebben we de schapen van zijn giga terrein afgedreven naar een ander terrein. (hier in Australie is het heel normaal dat boeren soms wel 300 km aan stukken land hebben!!!) Ik weet eerlijk gezegd niet hoeveel km land Ian heeft, niet zoveel als 300 km dat weet ik wel. Maar ik vermoed zeker vijf keer meer dan de weilanden waarover Nederlandse boeren beschikken. Het terrein rijkt verder dan het oog kan zien.

We hebben vandaag stalen palen doormidden gezaagd, en op andere palen vastgelast, zodat we palen van 2,20 m hebben. Hiermee gaan we een nieuwe kippenloods bouwen. Ook hebben we een kuikenbroeder uitgepoetst en met chloor schoongemaakt, om de kans op ziektes te verminderen. Bruin word ik hier snel omdat we vaak in de palle zon werken. Gelukkig krijgen we in de middag van 13:00 tot 15:00 pauze omdat het dan te heet is om te werken. We werken dan wel door tot 19:00 savonds en eten hierna.

Ik ben ook blij dat ik niet voor echt geld op de boerderij ben gaan werken want ik ben er nu achter dat ik daar de skills niet voor heb. Nederlandse boerderijen verschillen ontzettend met Australische boerderijen. Hier kopen de boeren niet snel een nieuwe machine, maar repareren deze machines tot het onmogelijke. Ook zijn de werkomstandigheden stukken warmer, laten ze alle dieren loslopen, veel langere afstanden, je word ontzettend vies tijdens het werken. Vandaag heb ik lieve baby muisjes en kuikentjes vastgehouden!

De volgende dag vond ik de lieve baby muisjes helaas dood aan en aten de mieren ze op. Waarschijnlijk had de kat ze te pakken. In de ochtend hebben we 200 kippen gevangen, voor verkoop. We moesten ze bij de poten grijpen en zo met ze tienen in een krat stoppen. Ik heb vandaag geleerd wat Fencing is. Dat is een veel voorkomend boerderijkwerkje omdat vaak de omheiningen/gaashekken stuk gaan. Om nu dat hele hek opnieuw er in te zetten, is een beetje teveel moeite aangezien ze hier heleboel hekken nodig hebben voor de hoeveelheid terrein. Dus repareren ze het gaas, door ander gaas te plaatsen. En ik heb een hele zielige bloederige kip aangetroffen in de loods. Doordat de kippen met z'n allen in een grote schuur zitten, pikken ze op de zwakke kippen. Deze kip was helaas niet te redden, maar was ook nog niet dood. Ik begrijp alleen niet waarom Ian hem niet uit zijn lijden wou verlossen. Hij heeft een geweer dus zo moeilijk is het niet...

vrijdag was saai. Telkens als Ian weg gaat naar klanten of Dubbo dan doen we wat saaiere klussen en zijn we vaak snel klaar.

Zaterdag ben ik met Ian en zijn vrouw naar een typische Australische Farm beurs geweest. Om 7:00 sochtends reden we naar Goonberra. Onderweg kwamen we een prachtige sterrenkijkkoepel in de verte tegen die op de berg staat. Hier zijn de beste beelden van de eerste ruimtevlucht naar de maan opgenomen!!!)
De beurs had iets typisch Amerikaans, want alle dieren, foto's, bloemen, schilderijen, paardenshows, koeien, varkens, kippen, vogels en tractoren werden beoordeeld en kregen prijzen. Er was een kermis met vies softijs, een varkensrace, een houtzaagshow, een houthakshow, showgirls, een honden schaapdrijf show en heleboel australische boeren. Ian en zijn vrouw maakte hier reclame voor hun bedrijf.

zondag
Ik ben met Norman (de Duitse backpacker) naar Dubbo gereden wat zeker een uur rijden is. Dat was erg gezellig, hij heeft ook een Holden Commodore en is met zijn zusje gaan reizen door Australie. We hebben een accu voor Ian opgehaald en zijn toen boodschappen gaan doen.

Het Engels spreken gaat steeds beter. Het is echter moeilijk om in het engels auto-onderdelen, gereedschappen, soorten schroefjes, boederijmachines te bespreken. Ook vind ik het spreken stukken moeilijker dan het luisteren. Ik begrijp bijna alles wat er gezegd word en lees nog steeds veel engelse boeken, maar als je het zelf moet gaan spreken word het toch een ander verhaal.

Deze week hebben we een groot hok weggesjouwt met de shovel. Ook leiden de eenden onder een ziekte waardoor ze blind worden en dan dood gaan, dus hebben we alles moeten ontsmetten met een mondkapje en handschoenen. Daarna waren we vroeg klaar en daar kan ik niet zo goed tegen. Ik wil hier zoveel leren dat ik het zonde vind als ik niks te doen heb. En behalve een boek te lezen bij de caravan valt er ook niet veel te doen voor mij.

Dinsdag ben ik met Ian mee geweest naar een klant om 68 kippen af te leveren. Ian's vrouw vertelde me sochtends dat hij erg down/gestrest is omdat de financien/bank niet mee werkt. Doordat Ian zo down is heeft hij niet veel zin om aan nieuwe klussen te beginnen omdat hij misschien van de bank zijn boerderij moet verkopen. Hierdoor heb ik het ook zo rustig gehad met werken. Zijn broer komt binnenkort langs en was een succesvolle farmer voor many years. Hij hoopt dat zijn broer wat tips en advies kan geven voor zijn bedrijf.

Woensdag nacht was niet grappig, de varkens waren in ''heat'' en waren constant aan het schreeuwen naast de caravan. Hier kan ik niet zo goed tegen, maar wegjagen lukte ook niet zo goed midden in de nacht.

Donderdag was wel grappig. Ian doet tussen de middag graag een dutje. De varkens waren druk tekeer aan het gaan voor Ians huis, terwijl hij sliep. En hij kwam me toch geiriteerd zijn huis uit. Met een zweep in zijn hand het huis uit, en telkens als hij op de grond sloeg klonk het als een geweerschot. Helaas hielp het verdrijven tot halverwege op zijn terrein omdat ze toen wegdoken. Laaiend ging Ian op de squat om het opnieuw te proberen, en ik stond te gieren van het lachen bij m'n caravan. Ik heb echt zo hard gelachen, z'n comisch gezicht om Ian zo gefrustreerd te zien. Maar ik zou hem zeker niet zo kwaad op mij willen zien.
Toen de squat ook niet succesvol bleek te zijn, stuurde hij zijn 5 herdershonden erbij op af. Die waren een beetje verward want normaal moeten ze schapen verdrijven en niet varkens. Dus hebben Norman en ik ook hard gehold om de varkens te verdrijven van het terrein. Ian reed gewoon met de squat tegen de grote mannetjes varkens aan, om ze harder te laten hollen dan ze al deden. Het schuim liep hun uit de bek. Het is na heeel veeel keren opnieuw te proberen gelukt om de twee mannetjes van het terrein af te jagen. En ik heb een rustige nacht gehad, en Ian blijkbaar ook.

En nu is het zaterdag, gisteren had ik een schuur geverft, maar was al snel klaar. Ik heb besloten om volgende week weg te trekken van Ians boerderij aangezien ik het een beetje saai vind worden. Ik ben snel verveeld en heb zoveel leuke andere woof adressen in het woofbook gezien, dat ik graag richting Melbourne wil trekken.

Hehe, dat was mijn verhaal over werken op een Australische boerderij.
Hopelijk komen jullie een beetje door het verhaal heen, maar ik wou zo graag alle klussen uitleggen om jullie een beter beeld te geven hoe het werken is.

Iris en ik spreken elkaar via sms contact, maar dit gaat niet altijd even goed aangezien ik niet goed bereik heb op de boerderij. Iris is nog steeds aan het werk bij het indonesische gezin, en werkt daar ook in een cafe.

Hopelijk gaat het met iedereen goed in Nederland!

xxxxxxxxxxxxxxx Laura